De verschillen zijn groot als het om werkhervatting gaat

Borstkanker (ook wel mammacarcinoom genoemd) kan op alle plekken in de borst ontstaan. Het is de meest voorkomende vorm van kanker bij vrouwen.

Door middel van stadium-indeling wordt aangegeven wat het stadium van de ziekte is. Aan de hand hiervan worden de vooruitzichten en de behandeling bepaald. Stadium I is het vroegste stadium, met een kleine tumor en zonder uitzaaiingen. Stadium IV is het verst gevorderde stadium, met aangetoonde uitzaaiingen naar andere plekken in het lichaam.

Er zijn verschillende behandelmethoden voor borstkanker. Veel mensen krijgen een combinatie van behandelmethoden. De keuze en de volgorde van de behandelingen hangt onder meer af van de kenmerken van de tumor, het stadium van de ziekte en de leeftijd en conditie van de patiënt. Enkele behandelingen voor borstkanker zijn onder andere:

Operatie

Bij een operatie wordt de tumor (ruim) verwijderd. En zijn twee soorten operaties bij borstkanker: borstamputatie (ablatio) of een borstsparende operatie. Als er in de lymfeklieren in de oksel grote uitzaaiingen zijn, moet de oksel ook geopereerd worden. Dit heet een okselkliertoilet. Vrouwen die een borstamputatie ondergaan kiezen er soms voor om een borstreconstructie te laten doen. Dit kan tijdens de zelfde operatie gebeuren of op een later tijdstip.

• Mogelijke bijwerkingen van een operatie kunnen zijn: vermoeidheid, pijn, fantoompijn, infectie/ontsteking van de wond, bewegingsbeperking, lymfoedeem.
• Beperkingen met betrekking tot het werk kunnen zijn: moeite met fysiek zwaar werk (tillen, reiken) en vermoeidheidsproblemen. Over het algemeen zijn er meer beperkingen als er ook okselkliertoilet heeft plaatsgevonden.

Bestraling

Bestraling wordt ook wel radiotherapie genoemd en is de behandeling van kanker met röntgenstraling. Omdat bestraling plaatselijk is, is het doel het vernietigen van kankercellen, terwijl gezonde cellen zo veel mogelijk gespaard blijven. Een bestralingsbehandeling duurt meestal enkele weken, waarin de patiënt 4 tot 5 keer per week bestraald wordt.

• Enkele mogelijke bijwerkingen van bestraling kunnen zijn: algehele malaise, vermoeidheid, minder goede conditie, gespannen gevoel, haaruitval, reactie van de huid op de plek van de bestraling, pijn op de plek van de bestraling. Ook is er kans op het ontstaan van een lymfoedeem, een abnormale ophoping van eiwit en vocht.
• Beperkingen met betrekking tot het werk kunnen zijn: problemen met fysiek zwaar werk (tillen, reiken) en concentratie- en vermoeidheidsproblemen. Daarnaast kunnen alleen ook de vele ziekenhuisbezoeken een impact hebben op de eventuele mogelijkheid om te werken.

Chemotherapie

Chemotherapie is een behandeling met medicijnen die de cellen doden of de celdeling remmen. Via het bloed kunnen ze op bijna alle plaatsen in het lichaam de kankercellen bereiken. Deze behandeling wordt altijd als kuur gegeven: een behandeling duurt een paar uur, waarna een rustperiode van enkele weken plaatsvindt. Eén zo’n cyclus heet een kuur, en behandeling bestaat meestal uit zes tot acht kuren, wat betekent dat behandeling met chemotherapie al gauw 24 weken duurt.

• Enkele mogelijke bijwerkingen van chemotherapie kunnen zijn: misselijkheid, vermoeidheid, bloedarmoede, bloedingen, diarree, haaruitval, infecties, verminderde eetlust, verminderde conditie, veranderde menstruatie, overgang. De bijwerkingen verschillen per persoon en zijn ook afhankelijk van het moment in de kuur.
• Beperkingen met betrekking tot het werk kunnen zijn: concentratie- en vermoeidheidsproblemen en misselijkheid. Bij sommige vormen van chemotherapie is er extra gevaar voor infecties waardoor contact met mensen vermeden moet worden.
• Doordat bijwerkingen van chemotherapie afhankelijk zijn van het moment van de kuur, verschillen ook de eventuele mogelijkheden om (aangepast) werk te doen.

Hormonale therapie

Hormonale therapie is behandeling met hormonen, die via het bloed op bijna alle plaatsen in het lichaam kankercellen kunnen bereiken. Het is er op gericht om de aanmaak van oestrogeen (vrouwelijk geslachtshormoon) te onderdrukken. Hormonale therapie wordt door middel van tabletten, neusspray of per injectie gegeven.

• De gemiddelde behandeling duurt 5 jaar, maar dit kan ook langer zijn. Soms wel levenslang.
• Enkele mogelijke bijwerkingen van hormonale therapie kunnen zijn: (tijdelijke) onvruchtbaarheid, vermoeidheid, misselijkheid, overgangsverschijnselen (opvliegers, transpireren, menstruatieveranderingen), gewrichtsklachten, duizeligheid, gewichtstoename, hoofdpijn, sombere gevoelens, concentratieproblemen.
• Beperkingen met betrekking tot het werk kunnen zijn: concentratie- en vermoeidheidsproblemen die gezien de lange duur van de behandeling lang kunnen aanhouden.

Dikkedarmkanker ontstaat  bijna altijd uit een poliep (goedaardige woekering van slijmvlies) in de darmwand. Als deze goedaardige poliep kwaadaardig wordt, spreken we van kanker.

De klachten bij dikkedarmkanker hangen af van de locatie van de tumor. Enkele voorbeelden van mogelijke klachten zijn: veranderde stoelgang, buikpijn, bloed bij ontlasting, vermoeidheid, duizeligheid, gebrek aan eetlust, winderigheid.

Door middel van stadium-indeling wordt aangegeven wat het stadium van de ziekte is. Aan de hand hiervan worden de vooruitzichten en de behandeling bepaald. Stadium I is het vroegste stadium, met een kleine tumor en zonder uitzaaiingen. Stadium IV is het verst gevorderde stadium, met aangetoonde uitzaaiingen naar andere plekken in het lichaam.

Er zijn verschillende behandelmethoden voor dikkedarmkanker. De keuze van de behandeling(en) hangt onder meer af van de kenmerken van de tumor, het stadium van de ziekte en de leeftijd en conditie van de patiënt. Enkele behandelingen voor dikkedarmkanker zijn onder andere:

Operatie

Tijdens een operatie wordt de tumor verwijderd. Dit kan door middel van een kijkoperatie of door de buik te openen. Vaak krijgt een patiënt na de operatie een tijdelijke stoma. Dat is een kunstmatige uitgang van de darm via de huid van de buik. Hierdoor krijgt de darm tijd om te herstellen, wat enkele maanden kan duren.

• Enkele
  mogelijke bijwerkingen van een operatie kunnen zijn: nabloeding,
  infectie/ontsteking van de wond, longontsteking, trombose,
  misselijkheid, wisselende stoelgang.
• Met betrekking tot
  het werk kan het hebben van een stoma ook een grote rol spelen. Behalve
  voor fysiek zwaar werk is een stoma meestal geen belemmering om te
  werken. Wel kan er een belemmering zijn indien frequent toiletbezoek
  niet mogelijk is, bijvoorbeeld in geval van lange diensten op locatie.
  Houd er wel rekening meer dat het hebben van een stoma vaak gepaard kan
  gaan met onzekerheid en schaamte.

Chemotherapie

Chemotherapie is een behandeling met medicijnen die de cellen doden of de celdeling remmen. Via het bloed kunnen ze op bijna alle plaatsen in het lichaam de kankercellen bereiken. Deze behandeling wordt altijd als kuur gegeven: een behandeling duurt een paar uur, waarna een rustperiode van enkele weken plaatsvindt. Eén zo’n cyclus heet een kuur, en behandeling bestaat meestal uit 6 tot 8 kuren. Dit betekent dat behandeling met chemotherapie al gauw 24 weken duurt.

• Enkele mogelijke bijwerkingen van chemotherapie kunnen zijn: vermoeidheid,
  bloedarmoede, bloedingen, diarree, haaruitval, infecties, verminderde
  eetlust, verminderde conditie.
• Beperkingen met betrekking tot het werk kunnen zijn: concentratie- en
  vermoeidheidsproblemen en misselijkheid. Bij sommige vormen van
  chemotherapie is extra gevaar voor infecties waardoor contact met mensen
  vermeden moet worden.
• Doordat
  bijwerkingen van chemotherapie afhankelijk zijn van het moment van de
  kuur, verschillen ook de eventuele mogelijkheden om (aangepast) werk te
  doen.

Bij longkanker worden verschillende vormen onderscheiden, gebaseerd op de soort cellen waaruit de tumor bestaat. Bij elke vorm van longkanker is er verschil in het tempo waarin de tumor groeit en de mate waarin uitzaaiingen kunnen groeien.

Klachten bij longkanker hangen af van de plaats en de grootte van de tumor. Enkele veelvoorkomende klachten zijn: hoesten, kortademigheid, vaak terugkerende longontsteking, heesheid, pijn in borststreek, rug of schouders, vermoeidheid, gebrek aan eetlust, gewichtsverlies, hoofdpijn.

Het type longkanker speelt een belangrijke rol bij de keuze van de behandeling. Enkele behandelingen voor longkanker zijn onder andere:

Bestraling

Bestraling wordt ook wel radiotherapie genoemd en is de behandeling van kanker met röntgenstraling. Omdat bestraling plaatselijk is, is het doel is het vernietigen van kankercellen, terwijl gezonde cellen zo veel mogelijk gespaard blijven. Een bestralingsbehandeling duurt meestal enkele weken, waarin de patiënt 4 tot 5 keer per week bestraald wordt.

• Enkele
  mogelijke bijwerkingen van bestraling kunnen zijn: vermoeidheid, minder
  goede conditie, gespannen gevoel, haaruitval, huidklachten, pijn en/of
  moeite bij slikken.
• Beperkingen met betrekking tot het
  werk kunnen zijn: problemen met fysiek zwaar werk en concentratie- en
  vermoeidheidsproblemen. Daarnaast kunnen alleen al de vele
  ziekenhuisbezoeken een impact hebben op de eventuele mogelijkheid om te
  werken.

Chemotherapie

Chemotherapie is een behandeling met medicijnen die de cellen doden of de celdeling remmen. Via het bloed kunnen ze op bijna alle plaatsen in het lichaam de kankercellen bereiken. Deze behandeling wordt altijd als kuur gegeven: een behandeling duurt een paar uur, waarna een rustperiode van enkele weken plaatsvindt. Eén zo’n cyclus heet een kuur, en behandeling bestaat meestal uit 6 tot 8 kuren. Dit betekent dat behandeling met chemotherapie al gauw 24 weken duurt.

• Enkele
  mogelijke bijwerkingen van chemotherapie kunnen zijn: vermoeidheid,
  bloedarmoede, bloedingen, diarree, haaruitval, infecties, verminderde
  eetlust, verminderde conditie.
• Beperkingen met betrekking tot
  het werk kunnen zijn: concentratie- en vermoeidheidsproblemen en
  misselijkheid. Bij sommige vormen van chemotherapie is extra gevaar voor
  infecties waardoor contact met mensen vermeden moet worden.
• Doordat
  bijwerkingen van chemotherapie afhankelijk zijn van het moment van de
  kuur, verschillen ook de eventuele mogelijkheden om (aangepast) werk te
  doen.

Endobronchiale therapie

Endobronchiale therapie is behandeling in het binnenste van de luchtweg met behulp van een bronchoscoop (dunne, beweegbare slang). Hiermee kan de tumor verwijderd worden.

Enkele mogelijke bijwerkingen van endobronchiale therapie kunnen zijn: luchtweginfecties, de geplaatste stent kan verstoppen.

Lymfeklierkanker is een vorm van kanker waarbij lymfekliercellen, een soort witte bloedcellen, abnormaal groeien. Deze cellen worden dan ook wel lymfomen genoemd. Lymfeklierkanker komt voor in twee vormen: Hodgkinlymfoom (vroeger ook wel de ziekte van Hodgkin genoemd) en non-Hodgkinlymfoom (waarvan er ruim 30 verschillende soorten zijn).

Klachten bij beide vormen van lymfeklierkanker hangen af van de plek waar de lymfomen ontstaan. Mogelijke klachten kunnen zijn: Klachten vergelijkbaar met een maagzweer, benauwdheid, koorts, gewichtsverlies, vermoeidheid, zweten, jeuk.

Het type en het stadium van de lymfeklierkanker spelen een belangrijke rol bij de keuze van de behandeling. Enkele behandelingen voor lymfeklierkanker zijn onder andere:

Bestraling

Bestraling wordt ook wel radiotherapie genoemd en is de behandeling van kanker met röntgenstraling. Omdat bestraling plaatselijk is, is het doel is het vernietigen van kankercellen, terwijl gezonde cellen zo veel mogelijk gespaard blijven. Een bestralingsbehandeling duurt meestal enkele weken, waarin de patiënt 4 tot 5 keer per week bestraald wordt.

• Enkele
  mogelijke bijwerkingen van bestraling kunnen zijn: vermoeidheid, minder
  goede conditie, gespannen gevoel, haaruitval, huidklachten, pijn en/of
  moeite bij slikken.
• Beperkingen met betrekking tot het
  werk kunnen zijn: problemen met fysiek zwaar werk en concentratie- en
  vermoeidheidsproblemen. Daarnaast kunnen alleen al de vele
  ziekenhuisbezoeken een impact hebben op de eventuele mogelijkheid om te
  werken.

Chemotherapie

Chemotherapie is een behandeling met medicijnen die de cellen doden of de celdeling remmen. Via het bloed kunnen ze op bijna alle plaatsen in het lichaam de kankercellen bereiken. Deze behandeling wordt altijd als kuur gegeven: een behandeling duurt een paar uur, waarna een rustperiode van enkele weken plaatsvindt. Eén zo’n cyclus heet een kuur, en behandeling bestaat meestal uit 6 tot 8 kuren. Dit betekent dat behandeling met chemotherapie al gauw 24 weken duurt.

• Enkele mogelijke
  bijwerkingen van chemotherapie kunnen zijn: vermoeidheid, bloedarmoede,
  bloedingen, diarree, haaruitval, infecties, verminderde eetlust,
  verminderde conditie.
• Beperkingen met betrekking tot
  het werk kunnen zijn: concentratie- en vermoeidheidsproblemen en
  misselijkheid. Bij sommige vormen van chemotherapie is extra gevaar voor
  infecties waardoor contact met mensen vermeden moet worden.
• Doordat
  bijwerkingen van chemotherapie afhankelijk zijn van het moment van de
  kuur, verschillen ook de eventuele mogelijkheden om (aangepast) werk te
  doen.

Immunotherapie

Immunotherapie is een doelgerichte behandeling die wordt gegeven in de vorm van antilichamen die in een laboratorium worden ontwikkeld. Zij worden zo gemaakt dat ze aan de kankercellen kunnen binden, waardoor de eigen afweercellen deze kankercellen vervolgens kunnen vernietigen. De toediening van de antilichamen vindt plaats door middel van een tablet, infuus of onderhuidse injecties.

• Enkele mogelijke
  bijwerkingen van immunotherapie zijn: jeuk, huiduitslag, koorts,
  verminderde werking van het afweersysteem, longproblemen.

Stamceltransplantatie

Als het lymfoom niet goed op de behandeling reageert of terugkeert, kan een stamceltransplantatie overwogen worden. Dit is een zware behandeling en niet iedereen komt in aanmerking voor een stamceltransplantatie. Dit hangt onder andere af van de conditie, leeftijd, en soort lymfoom.

Tijdens stamceltransplantatie worden stamcellen uit het bloed verwijderd en ingevroren. Dit kunnen stamcellen van de patiënt zelf zijn of van een donor. Vervolgens vindt er intensieve behandeling plaats (chemo- en/of radiotherapie), waarna de stamcellen weer (terug) in het bloed worden geplaatst. De behandeling door middel van stamceltransplantatie gaat vaak gepaard met een opname in het ziekenhuis.

De herstelperiode is enkele weken en afhankelijk van de patiënt en de behandeling kan deze periode in het ziekenhuis, in een gasthuis of thuis doorgebracht worden.

• Enkele bijwerkingen van
  stamceltransplantatie kunnen zijn: verminderde werking van het
  immuunsysteem, bloedarmoede, tekort aan witte bloedcellen.
• Houd
  er op het werk rekening mee dat iemand die een stamceltransplantatie
  ondergaat langere tijd uit de running zal zijn. Zowel tijdens de
  behandeling als tijdens het herstel.